Usta sanatçı Orhan Gencebay 81. Yaş gününü Bodrum’da teknede kutladı. Sevdikleriyle beraber mutlu bir gün geçiren Gencebay sosyal medyada ilgi uyandırdı.
Yeni yaşını teknede kutlayan Orhan Gencebay doğum gününü son yıllarda olduğu gibi yine Bodrum’da geçirdi.
Orhan Gencebay’ın yakın dostu Özcan Sezer bir parti organize etti. Ünlü ismin eşi Sevim Emre ve torunu Efe Gencebay da kutlamada yer aldı. Özcan Sezer teknesinde pasta kesen Orhan Gencebay eğlenceli anlar yaşadı. Sanatçının kutlaması gün boyu devam etti. Tekneyle tur yapan Orhan Gencebay doğum gününü organize eden Sezer’e teşekkür etti.
Gerçek adıyla Orhan Kencebay 4 Ağustos, 1944 Samsun Türkiye doğumludur. Türk besteci, ses sanatçısı, şair, enstrümanist, aranjör, müzik yapımcısı, müzik direktörü ve aktör olan Orhan Gencebay müziğe 6 yaşında başladı.
Gencebay müziğe 6 yaşında Rus konservatuvarı mezunu ve aslen Kırım göçmeni eski bir opera sanatçısı olan klasik batı müzisyeni Emin Tarakçı’dan keman ve mandolin dersleri alarak adım attı.
Henüz 7 yaşında bağlama ve Türk halk müziği dersleri almaya başlayan Orhan Gencebay, 10 yaşında ilk beste çalışması olan Kara Kaşlı Esmerdi Kim Bilir Kimi Sevdi isimli eseri yaptı.
13 yaşında Türk Sanat Müziği ve tambur eğitimi almaya başlayan Orhan Gencebay, ortaokul ve lise yıllarında Samsun Edirne ve İstanbul musiki cemiyetlerinde yaylı tambur, THM cemiyetlerinde ise bağlama çaldı.
İlk profesyonel bestesi “Ruhumda Titreyen Sonsuz Bir Alevsin”i 14 yaşında yapan Orhan Gencebay, 16 yaşından itibaren caz ve rock müziği ile ilgilenmeye başladı.
1975 yılında ‘Batsın Bu Dünya’yı. O, Türkiye’nin ağıtıdır, ağlanacak parçasıdır.” demiştir.
Diskografi
Harika Plakçılık
Musalla Taşı (1972)
Bir Teselli Ver (1972)
Kervan Plakçılık
Batsın Bu Dünya (1975)
Hatasız Kul Olmaz (1976)
Sarhoşun Biri (1976)
Benim Dertlerim (1978)
Yarabbim (1979)
Aşkı Ben Yaratmadım (1980)
Ben Topraktan Bir Canım (1981)
Kördüğüm (1981)
Bir Damla Mutluluk (1982)
Leyla ile Mecnun (1983)
Dil Yarası (1984)
Beni Biraz Anlasaydın (1985)
Cennet Gözlüm (1986)
Akma Gözlerimden (1987)
Emrin Olur (1988)