Elektrikli araçların menzil ve enerji tüketimini belirlemek için kullanılan küresel standart WLTP (Worldwide Harmonized Light Vehicles Test Procedure), aslında laboratuvar ortamında yapılan bir test döngüsü.
Yakıt tüketimi, emisyon değerleri ve elektrikli araç menzili bu sistemle ölçülüyor. Test, 30 dakika sürüyor, 23 derece sıcaklıkta yapılıyor ve düşük, orta, yüksek ve çok yüksek hız fazları olmak üzere dört aşamadan oluşuyor. Ortalama hız 46,5 km/s.
Üreticilerin kataloglarda verdiği “WLTP menzili”, bu döngüde elde edilen değeri ifade ediyor. Ancak bu rakam, günlük kullanımda her zaman karşılığını bulmuyor.
Formül basit:
Menzil = Kullanılabilir batarya enerjisi ÷ Bataryadan çekilen enerji tüketimi
Buna ek olarak bazı üreticiler, sadece düşük hızların kullanıldığı “şehir içi WLTP menzilini” de veriyor. Ancak asıl pazarlama argümanı, karma sürüş döngüsünü kapsayan WLTP karma menzili oluyor.
İşte işin püf noktası burada. Aynı aracın iki farklı WLTP değeri bulunabiliyor:
TEL (Test Energy Low) → En düşük donanımlı, hafif ve küçük jantlı versiyon.
TEH (Test Energy High) → Büyük jant, ısı pompası, ekstra donanım gibi menzili azaltan versiyon.
Örneğin:
Tesla Model Y Long Range AWD
TEL: 589 km
TEH: 568 km
BMW iX3 50 xDrive
TEL: 805 km
TEH: 679 km
Üreticiler reklamlarında genellikle TEL değerini öne çıkarıyor. Yani, daha düşük donanımlı versiyonun menzili yazılıyor, ama showroom’da size en dolu paket gösteriliyor.
Kağıt üzerindeki bu değerler günlük kullanımda değişiyor.
Şarj kayıpları: Yüzde 7–12 arasında fark oluyor.
Hava koşulları: Özellikle soğukta menzil %10–23 düşüyor.
Ekstra donanımlar: Klima, batarya ısıtma/soğutma gibi sistemler de tüketimi artırıyor.
Bu yüzden kullanıcıların gördüğü menzil, katalogdaki WLTP’den çoğu zaman daha az oluyor.
EPA (ABD): Daha gerçekçi kabul ediliyor. WLTP’den yaklaşık %16 daha düşük değer veriyor.
CLTC (Çin): WLTP’den daha iyimser. Hesaplama farkı nedeniyle 510 km CLTC menzili, 420 km WLTP’ye denk geliyor.