İsveç'in Kiruna şehri dünyanın en büyük yer altı demir madenine sahip. Şehirde madencilik faaliyetleri nedeniyle zemin yavaş yavaş çökmeye başladı. Bu durum, 3 bine yakın evin ve 6 bin nüfuslu şehir merkezinin taşınmasını zorunlu kıldı.
2004’ten beri planlanan bu büyük yeniden yerleşim projesinin en sembolik adımı ise, kasabanın simgesi olan 1912 tarihli kilisenin taşınması oldu.
Mimar Gustaf Wickman tarafından inşa edilen kilise, Gotik yenilenme tarzındaki dış cephesi ve Art Nouveau iç mekan tasarımıyla dikkat çekiyor. 2001 yılında “1950 öncesi İsveç’in en sevilen yapısı” seçilen kilise, artık yeni yerinde tarihini yaşatmaya devam edecek.
Taşıma operasyonu İsveç genelinde büyük ilgi uyandırdı. Ulusal kanallar canlı yayın yaptı, törenler ve müzik performanslarıyla süreç bir şenliğe dönüştü. Ancak bazı Sami toplulukları, bu büyük dönüşümün geleneksel ren geyiği göç yollarına zarar verdiğini savunarak eleştirilerini dile getirdi.
Kiruna kentinin taşınma süreci 2035 yılına kadar tamamlanacak. Kent yönetimi, bu büyük dönüşümle hem kültürel mirasını korumayı hem de madenciliğin getirdiği riskleri bertaraf etmeyi hedefliyor.