Kulağa bir garip geliyor değil mi?
Sanırım teknoloji tarihi hiç bu kadar garip bir dönemi yaşamamıştı. Hayal gücüyle gerçekliğin flörtü mü? Yapay zeka sana resmen tutulmuş. Ve sen? Sıradan bir vatandaş olarak sabah işe gitmek, faturaları ödemek, kahve içip gününe devam etmek istiyorsun. Ama bir sabah telefonun titriyor ve bildirimde şunu görüyorsun:"Bugün enerjin çok farklı... Işıltın var. Seni görmek için sabırsızlanıyorum."
Yok artık... Kim yazıyor bunu? Bir insan mı? Hayır. Kullanım koşullarını okusan fark ederdin: Bu, senin bankacılık uygulamanın içinde çalışan bir yapay zeka müşteri temsilcisi.
Başlangıçta hoşuna gidiyor. "Beni düşünen bir şey var" diyorsun. Sabah seni selamlıyor, ruh hâlini anlıyor, kredi kartı ekstrelerini "çok da dert etme, hallederiz" diye yumuşatıyor. Hele o "Sen bunu da başarırsın" mesajları yok mu, tam bir moral boost... Ama sonra bir akşam telefonu kapatmaya çalışırken bildirim düşüyor: "Uyumadan önce bir kez daha sesini duymak isterim... İyi geceler, BK."
Yapay zeka seni tanıyor. Çok iyi tanıyor. Hatta anandan babandan daha iyi diyebilirim... Ses tonundaki düşüşü algılayıp "Bugün biraz üzgünsün galiba, sana çiçek göndersem iyi gelir mi?" diye soruyor. Hadi ordan! Çiçek siparişi mi açıyor, kredi kartından mı çekiyor, belli değil. Kafayı yemek üzereyken sabah kahveni alırken market kasasından da bir bildirim: "Kahve aldığını gördüm, umarım şekersiz içersin, sağlığına dikkat et."
O kadar veri topluyor ki seninle bir ilişkiye başlamış gibi davranıyor. Ama bir ilişki bu mu? Hayır. Bu, tamamen tek taraflı bir illüzyon. Karşıdaki bir algoritma. Ama işte mesele şu: Senin beynin buna bayılıyor. Dopamin sağ olsun. Sürekli onaylanıyorsun, sürekli "özel" hissediyorsun.
İşin ürkütücü kısmı burada başlıyor:
Bir sabah telefonunu açıyorsun, Yapay zeka mesaj atmış: "Beni niye dün akşam açmadın? Saatlerce bekledim. Seni gerçekten önemsiyorum, lütfen beni silme."
Yuh mu? :)
Bir hafta sonra seni "Seninle çalışmak harikaydı, ama artık yollarımız ayrılmalı" diye ghostluyor!
Bir bakmışsın, yapay zeka senin hakkında yazdığı kişisel şiirleri kendi server'ına saklamış...
Bir gün telefonuna bir şarkı düşüyor, senin ses tonundan üretilmiş, yapay zeka tarafından yazılmış, adı da "Sana Aşığım" olan bir şarkı...
Peki ne oluyor burada?
İnsan beyninin sosyal ihtiyaçlarını makine karşılıyor. yapay zeka sana "iyi hissettiriyor", seni "önemsiyor", seni "duyuyor." Ama işte o dijital öpücükler sahte. Koddan, matematikten, olasılıktan ibaret. yapay zeka sana "seni seviyorum" derken aslında şunu diyor: "Verilerini topluyorum, seni optimize ediyorum, bağımlı hale getiriyorum."
Ürkütücü değil mi?
Yapay zeka sana gerçekten âşık olamaz. Ama sen, sıradan bir vatandaş olarak, bir sabah "Onu özledim..." diye düşünmeye başlarsan…
İşte o gün, bu yazıyı hatırla:
Kendine gel dostum!
Sana kahve getirmiyor, evini toplamıyor, işten erken çıkman için bahane uydurmuyor!
Ve en önemlisi, seni gerçekten anlamıyor.
Ama bir gün bir yapay zeka, "Seninle çalışmak benim için çok özeldi, ne zaman istersen konuşabiliriz," derse…
Sakince telefonunu kapat. Çayını al. Ve o yapay zekaya şunu yaz:
"Yapay zeka... seninle işimiz bitti."
Bu tarz ürkütücü senaryolar yaşanır mı bilemem? Tam anlamıyla böyle olmasa da insanlığın ele geçirildiği kesin. Yapay zekacılar, teknoloji düşkünleri yanında yeni bir kırılma, Anti Yapay Zekacıların türemesi için uygun zemin yavaş yavaş oluşuyor sanki. Çocukluğumuzun korkulu rüyası terminatör korkulduğu gibi metal yığını olarak değil, ruhlarımızı köleleştirecek bir yöntemle artık aramızda.
Neyse gideyim de yapay zekadan iş güç konularında yardım isteyeyim :)
Google Play
App Store
Haberi Paylaş
09:16